Stowarzyszenie „Dorośli-Dzieciom” w Sępólnie Krajeńskim prowadzi Wolontariat Europejski w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności, finansowanego ze środków Unii Europejskiej. Stowarzyszenie ma status organizacji goszcząco-wysyłającej potwierdzony certyfikatem i przez ostatnie 16 lat gościło ponad 80 wolontariuszy z różnych krajów z Unii Europejskiej, a także spoza jej granic – Krajów Partnerskich.
Obecnie w Sępólnie Krajeńskim przebywa sześciu wolontariuszy: Murad z Azerbejdżanu, Giorgi z Gruzji, Elisa i Cainã z Portugalii, Federica z Włoch i Fatima z Azerbejdżanu. Wszyscy zdecydowali się na roczny wolontariat w Polsce. Pracują w Warsztacie Terapii Zajęciowej, gdzie pomagają w codziennych zajęciach prowadzonych dla osób z niepełnosprawnościami, Świetlicy Terapeutycznej, w której pomagają w pracy z dziećmi i młodzieżą i Centrum Małego Dziecka i Rodziny, gdzie zajmują się maluchami. Poza tym można ich spotkać na różnych imprezach kulturalnych organizowanych w Sępólnie Krajeńskim.
W Gminnym Centrum Informacji 14 grudnia 2021 r., zaplanowaliśmy spotkanie z wolontariuszami dla młodzieży ze szkół w Sępólnie Krajeńskim. Niestety z powodu epidemii nie mogło się odbyć. Mamy nadzieję, że wkrótce będziemy mogli się spotkać 🙂 W zamian zadaliśmy kilka pytań wolontariuszom i ich koordynatorowi. Zapraszamy do lektury.
Daniel Wargin – koordynator projektu:
Jakie wyzwania stoją przed koordynatorem wolontariatu, szczególnie w czasie pandemii?
Wyzwania w czasie pandemii nie różnią się wiele od tych sprzed tego dziwnego czasu. Tak naprawdę, kiedy „zagościł” u nas covid, byliśmy przy końcówce poprzedniego projektu wolontariatu. Wolontariusze, których covid zastał u nas, musieli zostać tutaj dłużej, tym samym „przedłużyli” sobie projekt, niektórzy o prawie 3 miesiące. I wtedy mieliśmy trochę wyzwań: organizacja pracy zdalnej, zapewnienie wolontariuszom zadań do wykonania itp. Teraz, po roku przerwy, gościmy kolejnych wolontariuszy i wyzwania na dzisiaj to oczywiście dbałość o zdrowie i bezpieczeństwo samych wolontariuszy, ale również osób, z którymi pracują. Poza tym, jak zazwyczaj, „typowe” wyzwania pojawiają się szczególnie na początku projektu, kiedy wolontariusze jeszcze nie bardzo potrafią poukładać sobie nasze stowarzyszeniowe „puzzle”, stykają się z polskim systemem pracy i zwyczajami czy też spotykają innych wolontariuszy, z którymi mieszkają i dzielą życiową przestrzeń.
Jak wygląda rekrutacja na wolontariat w Stowarzyszeniu „Dorośli-Dzieciom”?
Nie jest to zbyt skomplikowany proces. Kandydat na wolontariusza musi być zarejestrowany na portalu Europejskiego Korpusu Solidarności i zgłosić chęć udziału w naszym konkretnym projekcie, który można znaleźć na tym samym portalu. Wtedy, z osobami, które się zgłosiły, kontaktuję się osobiście i zapraszam na rozmowę. Zazwyczaj odbywa się ona przez Zoom albo Skype. Po rozmowie i konsultacjach z naszym zespołem zajmującym się wolontariatem, dokonujemy wyboru.
Jakie cechy, predyspozycje powinni mieć kandydaci na wolontariuszy?
Udział w wolontariacie Europejskiego Korpusu Solidarności jest, z założenia, dostępny dla wszystkich bez względu na kraj pochodzenia, płeć, religię, wykształcenie, doświadczenie czy umiejętność porozumiewania się w np. języku angielskim. Jednym ograniczeniem jest wiek. Wolontariuszem może zostać osoba pomiędzy 18 a 30 rokiem życia. Ze strony stowarzyszenia nie mamy w zasadzie żadnych konkretnych wymagań, które powinien spełnić kandydat. Zawsze powtarzamy, że odrobina kreatywności, odwagi oraz umysł i serce otwarte na inne osoby, to klucz do sukcesu. Wielokrotnie okazywało się, że osoby bez doświadczenia czy tzw. odpowiedniego wykształcenia radziły sobie w naszych placówkach o wiele lepiej niż te, które mogły pochwalić się np. dyplomem ukończenia studiów pedagogicznych. U wolontariuszy stawiamy bardziej na cechy charakteru i drobne umiejętności ułatwiające pracę w naszych placówkach niż wiedzę teoretyczną zdobytą w szkołach czy na kursach.
W jaki sposób Stowarzyszenie przygotowuje wolontariuszy do pracy?
Przygotowanie wolontariusza do pracy nie jest zadaniem łatwym i wymaga nakładu pracy nie tylko naszego stowarzyszenia. Projekty wolontariatu od samego początku zakładają ścisłą współpracę między organizacją, która gości wolontariusza, a tą która pomaga mu wyjechać (organizacja wysyłająca z kraju wolontariusza). Przygotowanie wolontariusza do konkretnego projektu powinno zacząć się już w jego kraju. To właśnie organizacja wysyłająca powinna zorganizować szkolenie/spotkanie, które ułatwi wolontariuszowi np. zaklimatyzowanie się w innym kraju, innej kulturze itp. Organizacja goszcząca stara się ułatwić wolontariuszom pracę w konkretnych placówkach. U nas nie organizujemy jakichś specjalnych kursów, które nauczą wolontariuszy jak pracować np. z dziećmi. Oczywiście wolontariusz jeszcze przed przyjazdem do nas wie gdzie dokładnie będzie pracował, jakie będą jego zadania itd. Tu na miejscu, w każdej placówce są osoby, do których wolontariusz może się zwrócić, zapytać, wyjaśnić itd. Wolontariusz nigdy nie zostaje sam z podopiecznymi, zawsze ma u boku kogoś kto w razie potrzeby udzieli wskazówek i ewentualnej pomocy. Co więcej, wolontariusze podczas swoich projektów biorą udział w szkoleniach organizowanych przez Narodową Agencję Programu Europejski Korpus Solidarności. Są to dwa szkolenia, na początku i w połowie projektu, które nie tyle przygotowują do pracy, jak ułatwiają wolontariuszom odnalezienie się w innych warunkach kulturowych, społecznych itp. Poza tym są świetną okazją do wymiany doświadczeń z wolontariuszami z innych miast czy refleksji nad procesem uczenia się, bo wolontariat to jednak projekt edukacyjny, który zakłada zdobycie czy rozwinięcie przez wolontariusza konkretnych kompetencji.
Na jaką pomoc może liczyć koordynator, czym zajmują się członkowie zespołu projektu?
W realizacji projektów wolontariatu najważniejsza jest – według mnie – współpraca. Ja jako koordynator zajmuję się bardziej dokumentacją i stroną finansową. Jestem dostępny dla wolontariuszy, kiedy tylko jest taka potrzeba, jednak najważniejsze zadania leżą po stronie tak zwanych mentorów czyli osób, które wspierają wolontariuszy we wszystkim, co robią, począwszy od zakupu karty do telefonu, przez wizytę u lekarza aż do pomocy w określeniu tego, czego się nauczyli podczas projektu. Obecnie rolę mentorów pełnią 3 cudowne dziewczyny, które – mam wrażenie – że są dla wolontariuszy zawsze. Tak naprawdę to Dorota, Magda i Monika zajmują się wszystkimi najważniejszymi elementami projektu. To one dbają o wolontariuszy, pomagają w codziennych „zmaganiach” czy też po prostu są z nimi, kiedy chcą np. porozmawiać. Koordynator projektu samemu nie zrobiłby wiele, ale z takim Zespołem (przez duże „Z”) może wszystko.
Wolontariusze:
Opowiedz coś o sobie. Jak masz na imię? Z jakiego kraju pochodzisz i czym zajmujesz się tam na co dzień?
Cainã:
Nazywam się Cainã Oliveira, pochodzę z Portugalii i właśnie skończyłem tam studia na kierunku psychologia – przed złożeniem wniosku o wolontariat w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności.
Fatima
Jestem Fatima z Azerbejdżanu. Skończyłam edukację i pracowałam jako specjalista zarządzania łańcuchem dostaw w Baku. Z drugiej strony przez ponad 7 lat brałam udział w różnych programach wolontariackich w Azerbejdżanie.
Federica
Witam, jestem Federica, mam 19 lat i pochodzę z Włoch. Tutaj pracuję od poniedziałku do piątku z dziećmi lub osobami niepełnosprawnymi, opiekuję się domem i spotykam się z ludźmi, których tu poznałam.
Giorgi
Jestem Giorgi z Gruzji. Jestem studentem Uniwersytetu Kaukaskiego na Wydziale Public Relations. Przed udziałem w tym projekcie pracowałem w Domu Pisarzy Gruzińskich.
Murad
Nazywam się Murad. Jestem z Azerbejdżanu. Studiowałem na Uniwersytecie. Próbowałem poprawić swoje umiejętności z języka angielskiego, zwłaszcza poprzez uczenie wymowy na prywatnym kursie w Azerbejdżanie.
Dlaczego zdecydowałeś się na wolontariat w Polsce?
Cainã
Nie wybrałem Polski, ale projekt. Innymi słowy, naprawdę myślałem, że projekt jest bardzo interesujący i chciałem zdobyć trochę doświadczenia zawodowego w pracach związanych z opieką nad dziećmi i pomyślałem, że będzie to idealne połączenie, ponieważ początkowo uważałem, że mogę wykorzystać swoją wiedzę zawodową, aby pomóc.
Fatima
Wybrany przeze mnie projekt wprowadził mnie do Polski, gdzie są pomocni ludzie, którzy przypominają mi mój kraj. Chciałam zdobyć międzynarodowe doświadczenie wolontariackie i poznać kulturę europejską.
Federica
Wybrałam Polskę nie dla samego kraju, ale dlatego, że podobał mi się projekt.
Murad
Z mojego punktu widzenia Polska jest jednym z najlepszych krajów Europy Środkowej. W byciu wolontariuszem nie chodzi tylko o najlepszy kraj, ale bycie wolontariuszem to pomoc społeczeństwu poprzez dzielenie się własną wiedzą i zdobywanie nowych doświadczeń od lokalnej społeczności.
Dlaczego wybrałeś wolontariat w Stowarzyszeniu “Dorośli-Dzieciom”?
Cainã
Tak jak wyjaśniłem wcześniej, chciałem zdobyć doświadczenie zawodowe po studiach magisterskich i pomyślałem, że opis projektu zaproponowany przez stowarzyszenie “Dorośli-Dzieciom” byłby idealny do osiągnięcia moich celów.
Fatima
Przeczytałam szczegółowo opis projektu i było dla mnie interesujące, że mogę w nim uczestniczyć. Wierzyłam, że będziemy mieć dobre wspomnienia zarówno z dziećmi, jak i z osobami niepełnosprawnymi. Możliwość rozśmieszania ludzi i dodawania wartości do ich życia, nawet jeśli jest niewielka, sprawia, że jestem szczęśliwa.
Federica
Wybrałam projekt tego stowarzyszenia, ponieważ daje mi możliwość pracy w różnych obszarach: od małych dzieci po starsze dzieci i dorosłych z niepełnosprawnościami. Ponieważ chciałbym zostać pracownikiem socjalnym, to jest moja okazja, aby zrozumieć, czy ta praca naprawdę mi odpowiada, ale wspaniale jest też stać się bardziej niezależnym i odkryć inną kulturę.
Giorgi
Powodem, dla którego zdecydowałem się na udział w projekcie jest to, że po raz pierwszy jestem wolontariuszem i wierzę, że ten projekt pomoże mi w rozwoju osobistym i zawodowym. Bardzo kocham dzieci i kiedy mam z nimi relację czuję się bardzo szczęśliwy, dlatego wybrałem Stowarzyszenie “Dorośli-Dzieciom”.
Murad
Preferuję pracę z dziećmi, ponieważ dzieci potrzebują miłości, aby być dobrym w społeczeństwie. Dla mnie ważne jest, aby wiedzieć, jak podchodzić do dzieci. Obserwuję dzieci i ich zachowania, spędzając z nimi więcej czasu.
Co najbardziej zaskoczyło cię w Polsce?
Cainã
Pozytywnie – była to samodzielność, która rozwijała się na dzieciach, a także byłem naprawdę zaskoczony tym, jak słodkie i serdeczne były wszystkie dzieci i większość ludzi. Negatywnie byłem naprawdę zaskoczony, jak mało skupiono się na rozwoju emocjonalnym tych dzieci i jak mało uwagi poświęcono tu ogólnie psychologii w porównaniu z moją rzeczywistością.
Fatima
Obiad na słodko 🙂
Federica
Najbardziej zaskoczyła mnie zamknięta mentalność i to, jak ludzie po prostu mają tendencję do dbania o siebie, ignorując sąsiadów lub nie informując o problemach współpracowników. Wtedy zauważyłem, że kiedy ludzie mogą się otworzyć, są naprawdę mili i przyjaźni.
Giorgi
Najbardziej zaskoczyła mnie postawa między mną a Polakami. Zawsze starają się stworzyć ciepłe i przyjemne otoczenie. Jako wolontariusz opiekuję się dziećmi. Poza tym zawsze się z nimi bawię i robimy razem różne zajęcia.
Murad
Największym zaskoczeniem jest wcześniejsze zamykanie sklepów w Polsce.
Czy spotkałeś się z jakimiś różnicami kulturowymi?
Cainã
Tak, z wieloma, najbardziej zaskoczył mnie brak dobrej komunikacji. Wiele razy czułem, że muszę odgadnąć, czego się ode mnie oczekuje, a ponieważ bariera językowa była ogromna, ponieważ większość ludzi nie mówi po angielsku, to zadanie było jeszcze trudniejsze.
Fatima
Oczywiście każda kultura jest inna. Pouczające jest poznawanie różnic w zakresie wzajemnego szacunku.
Federica
Główne różnice kulturowe dotyczą mentalności, jak wspomniałem wcześniej i jedzenia: we Włoszech naprawdę zależy nam na jedzeniu niezbyt dużej ilości przetworzonej żywności i włączeniu wszystkich potrzebnych nam składników odżywczych do każdego posiłku. Większość ludzi tutaj jada głównie kanapki i zupy, szybko, podczas gdy we Włoszech lubimy poświęcać swój czas na docenienie i smakowanie wszystkiego, aby każdy posiłek był jak rytuał.
Murad
Spotkałem się z pewnym zróżnicowaniem kulturowym między Azerbejdżanem, a Polską. W szczególności chciałbym powiedzieć o żywności, która jest zupełnie inna.
Czym zajmujesz się jako wolontariusz?
Cainã
Obecnie pracuję w dwóch instytucjach, pierwsza (podzielona na dwa budynki) pracuje z dziećmi w wieku od 7 do 8 lat w jednym budynku oraz z dziećmi i młodzieżą w wieku od 9 do 16 lat w drugim. Tam spędzam czas z dziećmi, bawię się z nimi, pomagam im w ich potrzebach, przygotowuję posiłki, w zasadzie pomagając opiekunom w opiece nad dziećmi i miejscem.
W drugiej placówce pracuję z niemowlętami i małymi dziećmi w wieku od 1 do 3 lat. Tam pomagam w codziennych czynnościach, podobnie jak w drugiej placówce, jednak dzieci, ponieważ są dużo młodsze, wymagają o wiele więcej, aby zaspokoić ich codzienne potrzeby (np. usypianie, zmienianie pieluch, podawanie im jedzenia itp.).
Staram się również od czasu do czasu dać się we znaki podczas moich interakcji z dziećmi, zawsze wykorzystując swoją wiedzę, aby pomóc im dobrze i zdrowo się rozwijać.
Fatima
Obecnie wspieram zajęcia osób niepełnosprawnych. Zajmujemy się rękodziełem i sztuką, a czasem razem gotujemy. Lubię też pomagać im się ubierać, wsiadać do autobusu i pomagać osobom na wózkach inwalidzkich. Co więcej, kiedy tylko chcą, tańczymy lub pracujemy nad angielskimi i polskimi słowami.
Federica
Pracuję w Centrum Małego Dziecka i Rodziny i Świetlicy Terapeutycznej, gdzie opiekuję się dziećmi i bawię się z nimi, oraz w Warsztacie Terapii Zajęciowej dla dorosłych z niepełnosprawnościami, gdzie asystuję im w codziennych czynnościach. Czasami jako wolontariusze mamy możliwość uczestniczenia w dodatkowych zajęciach, takich jak to.
Giorgi
Jako wolontariusz opiekuję się dziećmi. Poza tym zawsze się z nimi bawię i robimy razem różne zajęcia.
Murad
Spędzam czas bawiąc się z dziećmi i opiekując się nimi. Pracuję również z osobami niepełnosprawnymi pomagając w wykonywaniu ich zadań.
Jak spędzasz wolny czas?
Cainã
Większość czasu wolnego spędzałam w domu. Wolę skupiać uwagę na swojej pracy niż na czymkolwiek innym. Czasami jednak organizacja przygotowuje dla nas spotkania, kolacje, wycieczki i inne imprezy towarzyskie, abyśmy mogli poznać polskie życie towarzyskie i kulturę.
Fatima
Rozwój osobisty jest dla mnie bardzo ważny i prowadzę badania, aby poprawić swoje umiejętności miękkie. Jednocześnie spędzanie czasu z przyjaciółmi na łonie natury lub wycieczki to konieczność.
Federica
Staram się wykorzystywać wolny czas na sprzątanie domu i przygotowywanie się do egzaminu na uniwersytecie, ale spędzam też dużo czasu w mediach społecznościowych, słuchając muzyki i na Netflixie, jak większość ludzi w moim wieku. Ostatnio z powodu COVID było to trudniejsze, ale lubię spędzać czas z moimi przyjaciółmi tutaj i czasami chodzić na imprezy.
Giorgi
W wolnym czasie uwielbiam słuchać muzyki i spacerować. Często gotuję też jedzenie, żeby stworzyć dobry nastrój.
Murad
Swój wolny czas zwykle spędzam ćwicząc swoje umiejętności programistyczne, komunikując się z zagranicznymi przyjaciółmi, a także spacerując wokół jeziora.
Zadanie “GCI2021” jest współfinansowane ze środków Gminy Sępólno Krajeńskie.
